Düşünce tutarlılığı bakımından her ülkenin başka başka düzeyde standartları var. En yüksek standardı olan bir ülke bile, eğer sömürgeciyse, sahip olduğu standardı, kendine yakın ülkeler için düşünüyor; Almanya’yı, Fransa’yı Amerika’yı, İtalya’yı, İspanya’yı, diyelim Avrupa kökenlileri ancak kendinden sayıyor... Türkiye ise, bu ülkelerce, olduğundan çok daha gerilerde sanılıyor... Onların sömürgeci özlemleri -buna onların “ahlaksız çifte standartları” da diyebiliriz- Türkiye’nin bir gün yeniden çökertilebileceğini ummalarına yol açıyor.

Deniyorlar... Ne yazık ki kimi denemelerinde başarılı da oluyorlar. Irak’ta, Afganistan’da olanlara bakarsanız… “Öteki” saydıkları için onların hiçbir standartları yok. Onların “sömürge” bildikleri ülkelerdeki insanlar, kendi ülkelerindeki hayvan haklarına bile sahip değiller. Bu sorunlar üzerinde, sömürgecilerin ne yöneticileri, ne yazarları, ne sanat adamları hiçbir tepki vermeyebiliyorlar... Bu konularda zaman zaman orada burada ortaya çıkan tepkilerin, ahlaklı düşünürlerin sayısı hiç de kabarık değil.

Aydın Köksal: Bilime, Bilişime ve Türkçeye Adanmış Bir Yaşam,
Feyziye Özberk, Kaynak Yayınları, İz Bırakanlar, 2014